Θεωρία Τοπίου: Αναγνώσεις του Αθηναϊκού Εδάφους

Το σεμινάριο προσφέρει εισαγωγικές έννοιες για τον εννοιολογικό προσδιορισμό της έννοιας του τοπίου, εισαγωγή που αναδεικνύει το βάθος και την ποικιλία των πεδίων που αφορά η θεωρητική ενασχόληση με τις σχετικές προς το τοπίο έννοιες. Η παγκόσμια ακαδημαικη πρακτική η σχετική με το τοπίο δεν έχει κατασταλαγμένο θεωρητικό κανόνα και για τον λόγο αυτό προτείνεται κάποια ιδιαίτερη εμβάθυνση στην έννοια του τοπίου μέσα από τους θεωρητικούς του προσδιορισμούς. Ως αφετηρία χρησιμεύει το κείμενο του Γκεόργκ Ζίμμελ "φιλοσοφία του τοπίου". Διά του κειμένου αυτού γίνεται επέκταση του πεδίου δράσης της έρευνας για το τοπίο. Πολλές αρχιτεκτονικές διερευνήσεις συνδέονται με αυτό. Με την έννοια τοπίο ονομάζεται ένα σύστημα θέασης και ένας αρχιτεκτονικός τρόπος οργάνωσης της κατασκευής.

Στόχοι Μαθήματος

Το θεωρητικό εργαστήριο στοχεύει στην εισαγωγή της Θεωρίας της αρχιτεκτονικής ενώ δίνονται και επερωτώνται επίσης εργαλεία σχεδιασμού. Το αντικείμενό του οργανώνεται με συγγραφή δοκιμίων και διαδικτυακές αναρτήσεις υλικού που παρουσιάζουν υφιστάμενα σχετικά κείμενα. Υποχρεωτικές παρουσιάσεις από τους συμμετέχοντες στο εργαστήριο προετοιμάζουν το τελικό θεωρητικό κείμενο καθενός.

Προαπαιτούμενες Γνώσεις

Κανένα

Περιεχόμενα

Το προαιρετικό αυτό σεμινάριο οργανώνει μια διπλή θέαση του αθηναϊκού εδάφους μετά από την ανακήρυξη της πόλης των Αθηνών ως πρωτεύουσάς του. Το αθηναϊκό έδαφος καλείται τότε από τη μια πλευρά να αναλάβει τον ρόλο της τοπικής του εξιδανικευσης μέσω των ερειπίων  που βρίσκονται κρυμμένα στο βάθος του. Από την άλλη πλευρά το ίδιο έδαφος πρέπει να αναλάβει την διανομή της αστικής υποδομής ώστε να οργανώσει μι α σύγχρονη πόλη. Τα δύο αυτά στοιχεία, εκείνο δηλαδή του ερειπίου, που οργανώνει την συνθήκη του παρελθόντος ως ανακτήσιμου εκ νέου (έστω εν μέρει), και εκείνο της ολοένα επεκτεινόμἒνης υποδομής η οποία κατασκευάζει την δυνατότητα του εδάφους να εννοείται ως ουδέτερο βρίσκονται σε σύγκρουση εξ υποθέσεως. Ανακοινώνουν μια ρήξη για την οποία δεν έχουμε ακόμη ενεργή συνείδηση ανάμεσα στην άλλοτε κραταιά δύση και στον σημερινό πλανητικό βορά. Ενότητες: Το κενό κέντρο Το αόρατο ερείπιο Σύγκρουση υποδομής και ερειπίων Διαιρέσεις της ενιαίας υποδομής Διαμονές στην υποδομή Λέξεις Κλειδιά: Αθήνα, Θεωρία, Ερείπιο, Υποδομή, Τοπικότητα, Βοράς, Δύση, Χρέος, Πολεοδομία, Αρχιτεκτονική, Θέατρο, Αποδόμηση, Μεταδημοκρατία, Διαδίκτυο