1. Από την Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης στην Κοινωνιολογία του Σχολείου: εννοιολογικές αποσαφηνίσεις, θεωρητικές αποκρυσταλλώσεις και ερμηνευτικές κατευθύνσεις 2. Σχολείο και κοινωνική διάκριση: η επιλογή ως ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα. α. Νεοελληνική κοινωνία, κράτος (Υ.ΠΟ.ΠΑΙ.Θ.) και σχολείο. β. Η συνταγματική επιταγή της ισότητας και οι εφαρμογές της "ισότητας εκπαιδευτικών ευκαιριών" στο σχολείο. γ."Δείκτες" ανισότητας και "σχολική αποτυχία": i. αναλφαβητισμός ii. διαρροές iii. αξιολόγηση και βαθμολογία iv. εξέλιξη και διαμόρφωση της σχολικής κοόρτης/πυραμίδας δ. Η συμβολή του σχολείου στην κοινωνική αναπαραγωγή ε. Από τη σχετικότητα της έννοιας της σχολικής αποτυχίας στις ερμηνείες της 3. Το σχολείο ως μηχανισμός επιλογής και νομιμοποίησης α. Η ιστορικότητα της επιλογής μέσω της σχολικής επίδοσης β. Η διαφοροποίηση της σχολικής επίδοσης των μαθητών: από την "κατασκευή της διαφοράς" στην ψυχολογικοποίηση της. γ. Ο μηχανισμός της αξιολόγησης των μαθητών του Γυμνασίου. δ. Η κατανομή του λόγου στην τάξη: παιδαγωγικές πρακτικές, τελετουργίες διδασκαλίας και ρυθμοί μάθησης 4. Αντισταθμιστική Αγωγή και "λαϊκιστικές πολιτικές διευκολύνσεων" στο νεοελληνικό σχολείο: η αναζήτηση "άλλοθι" στην προσπάθεια πραγμάτωσης "του σχολείου ίσων ευκαιριών".

Στην εισαγωγή εξετάζονται συνοπτικά θέματα σχετικά με την εκπαιδευτική πολιτική και τη μεταρρύθμιση, προκειμένου να αναδειχθούν και να γίνουν κατανοητές οι πολυσύνθετες διαστάσεις τους σε σχέση με τις επιχειρούμενες αλλαγές για τους εκπαιδευτικούς και το έργο τους. Στην πρώτη ενότητα γίνεται κριτική ανάλυση της διδασκαλίας και γενικότερα του έργου των εκπαιδευτικών, προκειμένου να αναδειχθούν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της και η σημασία των επιχειρούμενων θεσμικών αλλαγών που συνδέονται με τον επαγγελματισμό των εκπαιδευτικών. Στη δεύτερη ενότητα γίνονται οι αναγκαίες εννοιολογικές αποσαφηνίσεις των κυριότερων όρων που χρησιμοποιούνται στο μάθημα, όπως: επάγγελμα, επαγγελματισμός, επαγγελματοποίηση, αποεπαγγελματοποίηση. Στη συνέχεια περιγράφεται συνοπτικά η κοινωνιολογική παράδοση της θεωρίας των επαγγελμάτων, προκειμένου να γίνει κατανοητή η σύγχρονη συζήτηση για τον επαγγελματισμό των εκπαιδευτικών. Στην επόμενη ενότητα περιγράφεται η σύγχρονη συζήτηση για τον επαγγελματισμό των εκπαιδευτικών, όπως προκύπτει από τη θεωρία και την έρευνα. Με βάση τη συζήτηση αυτή εξετάζεται η σχέση ανάμεσα στην προώθηση του επαγγελματισμού των εκπαιδευτικών και την ανασυγκρότηση του συστήματος διοίκησης της εκπαίδευσης. Επίσης, γίνεται κριτική ανάλυση των πολιτικών και των πρακτικών που συνδέονται με τον επαγγελματισμό των εκπαιδευτικών και τη διοίκηση της εκπαίδευσης στην Ελλάδα κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Η γνώση των σχετικών με τον επαγγελματισμό και την επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών ζητημάτων είναι χρήσιμη για τους φοιτητές του Τμήματος Φ.Π.Ψ. και άλλων Τμημάτων που προετοιμάζονται και επιθυμούν να διδάξουν ή διδάσκουν ήδη στην εκπαίδευση.

Είναι γεγονός ότι τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μεγάλο ενδιαφέρον- όχι μόνο στο διεθνή αλλά και στον ελληνικό επιστημονικό χώρο για την ιστορία της καθημερινής ζωής των απλών ανθρώπων. Έτσι, αυτοβιογραφικές αφηγήσεις, απομνημονεύματα, προσωπικά ημερολόγια, ταξιδιωτικές εντυπώσεις, αναμνήσεις, λευκώματα κ.ά., αρχίζουν πλέον να έχουν ιδιαίτερη βαρύτητα αφού φαίνεται να αναδεικνύουν τους «αφανείς» της ιστορίας, τους οποίους η επίσημη γενική και παραδοσιακή ιστοριογραφία φαίνεται να τους θεωρεί βουβούς και να τους παραμερίζει. Μέσα από το πρίσμα αυτό των μικροϊστορικών προσεγγίσεων, το ιστορικό υλικό αναφέρεται στο μεμονωμένο και όχι στο μαζικό, στο «υποκειμενικό» και όχι στο «αντικειμενικό», στο ατομικό και όχι στο συλλογικό. Δεν πρόκειται ωστόσο για μια αναφορά αποκομμένη από τον κορμό του ιστορικού συγκείμενου (σε μακροϊστορικό επίπεδο) αλλά για μια αναγωγή στο μέρος που ούτως ή άλλως παραμένει πάντοτε εντός του ιστορικο-πολιτισμικού συνόλου. Έτσι υποκειμενικό και αντικειμενικό συγκλίνουν και διενεργείται μια αδιάκοπη ροή μεταξύ ψυχολογίας και ιστορίας. Ο ιστορικός στην προσπάθειά του αυτή να φέρει στο φως την κρυμμένη ιστορία των ατόμων μπορεί να χρησιμοποιήσει ως ιστορική πηγή το καθετί, με την επιφύλαξη βέβαια της ελλειμματικότητας και αποσπασματικότητας του υλικού του. Ουσιαστικά, η ιστορία που γράφεται στην περίπτωση αυτή είναι μια ιστορία «από τα κάτω» («history from below»), μια ιστορία που κινείται από το κέντρο προς την περιφέρεια. Είναι αυτό που ο Jacques Le Goff αποκαλούσε το «και τα λοιπά της ιστορίας».

Η χρήση του στατιστικού πακέτου SPSS για ανάλυση ποσοτικών δεδομένων σε έρευνες στις Παιδαγωγικές Επιστήμες.

Το μάθημα προσφέρει την επιστημονική γνώση που είναι απαραίτητη για να ανταποκριθεί κανείς επαρκώς στις απαιτήσεις της σύγχρονης πολυπολιτισμικής πραγματικότητας. Στοχεύει στην κατανόηση και αξιοποίηση της πολυπλοκότητας των κοινωνιών, όπως αυτές έχουν προκύψει μέσα από την ιστορική τους διαδρομή, αλλά και πιο πρόσφατα, μέσα από τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης. Επίσης, εστιάζει στην αποφυγή μηχανισμών αποκλεισμού ατόμων με διαφορετικό κοινωνικοπολιτισμικό υπόβαθρο.